1- به آدم ها بیشتر از اون چیزی که انتظار دارند بده و کارشان را با خوشرویی انجام بده.
2- با یک نفر ازدواج کن که تو با اون از خودت با لذت صحبت کنی. وقتی پیر شدی این خصوصیت از همه چی مهمتر است.
3- هر چیزی راباور نکن.
4- یا اینکه با تمام پشتکار زحمت بکش یا هر اندازه که لازم است بخواب.
5- وقتی به کسی میگویی ترا دوستت دارم منظورت هم همان باشد.
6- وقتی به کسی میگویی متاسفم توی چشم هایش نگاه کن.
7- حداقل شش ماه نامزد باش قبل از اینکه ازدواج کنی.
8- به عشق با نگاه اول معتقد باش.
9- هرگز به آرزوهای دیگران نخند.
10- کسانی که آرزو ندارند چیز زیادی ندارند.
11- عمیق و با گرمی عاشق باش. ممکن است که قلبت بشکند ولی این تنها راه زندگی کامل است.
12- در هنگام سوئ تفاهم منصفانه مجادله کن و لطفا توهین نکن.
13- افراد را از روی خانواده آنها نسنج.
14- آهسته صحبت کن ولی سریع فکر کن.
15- وقتی کسی از تو سوالی پرسید که تو نمی خواهی جواب بدهی، اول تبسم کن و بعد بپرس چرا می خواهی این را بدانی.
16- در نظر داشته باش که عشق بزرگ و موفقیت بزرگ به همراه ریسک بزرگ است.
17- وقتی عطسه زدن کسی را می شنوی بگو سلامت باشی.
18- وقتی از کسی شکست خوردی از آن شکست درس یاد بگیر.
19- سه چیز مهم را فراموش نکن: احترام و عزت به خودت، احترام به دیگران، و مسئولیت در مقابل تمام اعمالت.
20- هرگز اجازه نده یک دعوای کوچک یک دوستی بزرگ را خدشه دار کند.
21- وقتی متوجه اشتباهت شدی آنرا به سرعت درست کن.
22- وقتی گوشی تلفن را برمیداری لبخند بزن، شخص پشت خط از صدایت متوجه می شود.
23- زمانی را هم با خودت بسر ببر.
-------------------------------------------
با اجازه استاد و دوست عزیزم محمود حسینی
تا نهان سازم بار دگر
راز این خاطر پریشان را
می بندم این زبان سرخ را
تا ندهد بر باد، سر سبزم را
دل گرفتار خواهشی جانسوز
از خدا راه چاره می جویم
پارساوار در برابر تو
سخن از زهد و توبه می گویم
آه...هرگز گمان مبر که دلم
با زبانم رفیق و همراه است
نمی گویم آنچه می خواهم،
کی چنین سکوتی دلخواه است؟
آه این منم که هنوز...
در هوای تو می زنم پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال
---------------------------------- اصل شعر
تا نهان سازم بار دگر
راز این خاطر پریشان را
می کشم بر نگاه نازآلود
نرم و سنگین حجاب مژگان را
دل گرفتار خواهشی جانسوز
از خدا راه چاره می جویم
پارساوار در برابر تو
سخن از زهد و توبه می گویم
آه...هرگز گمان مبر که دلم
با زبانم رفیق و همراه است
هرچه گفتم دروغ بود، دروغ
کی ترا آنچه گفتم دلخواه است؟
تو برایم ترانه می خوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گوئیا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد
شاید اینرا شنیده ای که زنان
در دل آری و، نه به لب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند
آه من هم زنم، زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال
-------------------------------------
فروغ فرخزاد